In Public (2014)
Public space can be seen as a field of conflict for concepts such as memory, identity, power, order or nature. In public we argue, work, create, love. We share commons and differences. It is the projection of our desires and the home of our ghosts. Public space is the diary of our culture.
The world of Ideas, from Aristotle to modern philosophers, provides a broad framework for reflection on this subject. This might be a comforting fact, but it does not protect us from feeling puzzled, if not anxious, in front of the questions that overwhelm us as soon as we go for a walk in the public space: What social conventions define it and how could they shape our experience?
In this context, during 2014 I photographed in Cyclades and mainly at the town of Ermoupolis in Syros, which was the place that shaped my own experience: A society where geography, history and politics compose a significant cultural landscape.
Places of social interaction, sometimes unavoidable, such as public services, schools, hospitals, places of worship, art, leisure or transition, have become the scene of an unfamiliar practice: their representation stripped of what gives them meaning, the human presence. What was captured serves as a reminder of the eternal. The guard dog, the statue, the town hall staircase or the judge’s office, are just some of the monuments of the common place to which our society pays an every day tribute. The main question is whether this condition, in which we have a share, can lead us to find our inner self.
Ο δημόσιος χώρος μπορεί να θεωρηθεί ως πεδίο σύγκρουσης εννοιών όπως μνήμη, ταυτότητα, δύναμη, τάξη ή φύση. Στον δημόσιο χώρο διαφωνούμε, εργαζόμαστε, δημιουργούμε, ερωτευόμαστε. Μοιραζόμαστε κοινά και διαφορές. Είναι η προβολή των επιθυμιών μας και το σπίτι των φαντασμάτων μας. Ο δημόσιος χώρος είναι το ημερολόγιο του πολιτισμού μας.
Πάνω σε αυτά ο κόσμος των Ιδεών, από τον Αριστοτέλη μέχρι τους σύγχρονους διανοητές, παρέχει ένα ευρύ πλαίσιο αναστοχασμού. Γεγονός παρήγορο, αλλά δεν μας προστατεύει από την απορία, αν όχι την αγωνία, μπροστά στα ερωτήματα που μας κατακλύζουν μόλις βγούμε μια βόλτα στο δημόσιο χώρο: Ποιές κοινωνικές συμβάσεις τον καθορίζουν και κατά πόσο διαμορφώνουν το βίωμα μας;
Σε αυτό το πλαίσιο, το 2014 θέλησα να φωτογραφίσω τον τόπο που διαμόρφωνε την δική μου εμπειρία, τις Κυκλάδες και κύρια την Ερμούπολη της Σύρου. Μια πόλη και μια κοινωνία όπου η γεωγραφία, η ιστορία και η πολιτική συνθέτουν ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό τοπίο.
Χώροι κοινωνικής αλληλεπίδρασης, ενίοτε αναπόφευκτοι, όπως δημόσιες υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία, χώροι λατρείας, τέχνης, αναψυχής ή μετάβασης, έγιναν το σκηνικό μιας ανοίκειας πρακτικής: της αναπαράστασής τους απογυμνωμένης από αυτό που τους νοηματοδοτεί, την ανθρώπινη παρουσία. ‘Ο,τι απέμεινε παγωμένο στο φωτογραφικό χρόνο μοιάζει με υπόμνηση του παντοτινού. Ο σκύλος φύλακας, η προτομή, η σκάλα του δημαρχείου ή το γραφείο του δικαστή, είναι μόνο κάποια από τα μνημεία του κοινότοπου στα οποία η κοινωνία μας αποδίδει καθημερινά φόρο τιμής. Το κύριο ερώτημα είναι εάν αυτή η συνθήκη, στην οποία έχουμε μερίδιο, μπορεί να μας οδηγήσει να βρούμε τον αληθινό μας εαυτό.
.