Land Escapes / Τοπία Φυγής (2004 – 2006)
The central idea of that project is the change occurring in the identity and aesthetics of the urban and suburban landscape on my home town Thessaloniki. It is not intended to offer an objective inventory and documentation of the present rather than record the extraordinary aura of the particular places and reveal their various contradictions that often reflect the traces of our modern society.
The city of Thessaloniki in its recent history is represented as a crossing of various cultures, from East to West. Nowadays, a similar immigration flow has led to a harsh development of new residential zones. Areas with mostly small industries and warehouses are claiming their place in a city and community which just a few years ago barely acknowledged their existence and which probably remains quite unaware of them even today.This process of change raises urgent questions concerning the awareness of the modern city dweller, his relationship with nature – not the nature of the summer vacation which he enjoys at his holiday home, but that which still exists in his own back yard, on the blurred boundaries of his own city.
It is strange, but these places somehow resemble landscapes of flight – it is just that we no longer know whether they are places to flee from or flee to.
Η εργασία αυτή πραγματεύεται τις αλλαγές στην ταυτότητα και την αισθητική του αστικού και του περιαστικού τοπίου της γενέτειρας πόλης μου Θεσσαλονίκης. Ο στόχος μου δεν ήταν τόσο να τεκμηριώσω φωτογραφικά την σύγχρονη πραγματικότητα της περιοχής, όσο το ν’ αποδώσω την ιδιαίτερη αύρα και τις αντιθέσεις της, που συχνά φέρουν τα σημάδια της σύγχρονης κοινωνίας μας.
Η Θεσσαλονίκη ιστορικά ήταν σταυροδρόμι πολιτισμών από Ανατολή ως Δύση. Στις μέρες μας το νέο μεταναστευτικό ρεύμα συντέλεσε στην έντονη ανάπτυξη νέων οικιστικών ζωνών. Περιοχές που μέχρι χθες φιλοξενούσαν βιοτεχνίες και αποθήκες διεκδικούν σήμερα την θέση τους σε μια κοινωνία που μόλις λίγα χρόνια πριν αγνοούσε – και ίσως εξακολουθεί να αγνοεί – την ύπαρξή τους. Η κατάσταση αυτή εγείρει ερωτήματα για την σχέση του σύγχρονου αστού με την φύση – όχι αυτή των καλοκαιρινών του διακοπών στο εξοχικό του σπίτι, αλλά την φύση που εξακολουθεί να συμβιώνει στην αυλή του σπιτιού του, στα περίχωρα της πόλης του.
Έτσι κατά παράξενο τρόπο τα μέρη αυτά θυμίζουν τοπία φυγής. Μόνο που δεν γνωρίζουμε πλέον αν δραπετεύουμε απ’ αυτά ή κρυβόμαστε μέσα τους.