Transition / Μετάβαση (2007 – 2012)
Often a change in life is the starting point for a new photographic work. In my case, moving from the city to the heart of the Cyclades, Syros, was rather inevitable to push me into exploring the landscape, which is a photographic obsession anyway. What I was really looking for was to define my relationship with it and I may have naively thought that this alone was enough. So I started photographing as I traveled to the islands for business or leisure. Being used to the urban landscape, I was initially looking for contrast and exaggeration. After all, it was the same context of my past photographic work in Santorini island. However, this time I was in front of homogeneous places. Here the fundamental nature is not only the main supplier of the depicted scenery: it is a living experience.
The Cycladic landscape, despite the relentless presence of the arbitrary with a view of the Aegean, reveals traces from the past. One could say that every piece of land has its own stories to tell: the dark past of Gyaros, the holiness of Delos, the beauty of Tinos, the liveliness of Ermoupolis. Landscapes that may seem repeating, they essentially reveal a variety of dramatic contradictions. Gradually my sense of them began to change. Along with the space, the sense of time shifted. This rough landscape might still remain a difficult subject to photograph but it offers an enhanced quality of community.
That’s how my interest began to revolve on the inner. Personal affairs, moments, the small cities, all became as much a part of the photographic narrative as the gray of the rock and the blue of the sky.
Συχνά μια αλλαγή στη ζωή αποτελεί αφετηρία για νέο φωτογραφικό έργο. Στην περίπτωσή μου η μετακόμιση από την πόλη στην καρδιά των Κυκλάδων, την Σύρο, ήταν μάλλον αναπόφευκτο να τροφοδοτήσει την ενασχόληση με το τοπίο, το οποίο ούτως ή άλλως αποτελεί φωτογραφική εμμονή. Βέβαια, στην περίπτωση του Κυκλαδίτικου τοπίου αυτό που στην ουσία αναζητούσα ήταν να προσδιορίσω τη σχέση μου μαζί του. Πίστευα ίσως αφελώς ότι αυτό και μόνον αρκούσε ως ζητούμενο. Έτσι ξεκίνησα να φωτογραφίζω καθώς ταξίδευα στα γύρω νησιά για επαγγελματικούς λόγους ή για αναψυχή και μαθημένος στο αστικό τοπίο έψαχνα αρχικά την αντίθεση και την υπερβολή. Άλλωστε, σε προηγούμενη φωτογραφική εργασία στη Σαντορίνη, ήταν πρωτίστως αυτά που μονοπώλησαν το περιεχόμενο των εικόνων μου. Ωστόσο αυτά που τώρα αντίκριζα ήταν τόποι ομοιογενείς και κατά βάση λιτοί. Εδώ τα στοιχεία της φύσης αποτελούν κάτι παραπάνω από τα εφόδια της εικονογραφικής σου παλέτας. Αποτελούν βίωμα.
Το κυκλαδικό τοπίο, παρόλη την αδυσώπητη παρουσία των αυθαιρέτων με θέα το Αιγαίο, κρύβει μέσα του ίχνη του χτες. Θα έλεγε κάποιος ότι κάθε σπιθαμή γης έχει να αφηγηθεί τις δικές της ιστορίες: το πικρό παρελθόν της Γυάρου, το μεγαλείο της Δήλου, την ομορφιά της Τήνου, την ζωντάνια της Ερμούπολης με τις ποικίλες ιστορικές της πρωτιές. Εικόνες παρόμοιες και επαναλαμβανόμενα τοπία που κρύβουν, στη διαχρονική τους διάσταση, τεράστια ποικιλία και δραματικές αντιφάσεις. Έτσι, η αίσθηση μου για τον κυκλαδικό χώρο άρχισε σταδιακά να μεταβάλλεται. Και, μαζί με το χώρο, άλλαζε και ο τρόπος που βίωνα τον χρόνο. Ότι δεν μου έδινε με τις εικόνες του το γυμνό και άγριο τοπίο, μου το χάριζε με την ποιότητα της κοινωνίας του.
Εύλογα το ενδιαφέρον άρχισε να στρέφεται από το γύρω στο εντός. Οι προσωπικές σχέσεις, οι στιγμές, τα μικροπράγματα, το αστικό περιβάλλον, έγιναν εξίσου μέρος της φωτογραφικής αφήγησης όσο το γκρι του βράχου και το γαλάζιο του ουρανού.